Objawy mięczaka zakaźnego

Najbardziej zagrożoną grupą są dzieci do 5. roku życia i osoby w przedziale wiekowym 15-29 lat.

U dzieci jest to spowodowane słabym układem odpornościowym, a u osób starszych najczęściej jest to wynikiem zarażenia się od innej osoby.

Wykwitami pierwotnymi są guzki na skórze człowieka zakażonego.

Są one wielkości 2-6 mm, dlatego są bardzo widoczne i charakterystyczne. Ich kształt zbliżony jest to okrągłych woskowo białych krost, o błyszczącej powierzchni, która w efekcie wygląda na przeświecającą krostę na skórze.

Charakterystyczne dla tej krosty jest wgłębienie na środku, które swoim wyglądem przypomina wgłębienie na pępku, stąd mówi się, że jest to pępkowate wgłębienie w środku krosty. Widoczne zwłaszcza przy dużych zmianach.

W przypadku nakłócia krosty wydobywa się z niej śluz, przypominający perłowy kolor. Nie zaleca się robić tego jednak samemu w domu, a zalecić specjaliście.

Guzki najczęściej pojawiają się na skórze rąk, twarzy i narządów płciowych, co ze względu estetycznych, może być największa zmorą tej choroby. W niektórych przypadkach, krostki te mogą być obecne również w każdej, innej lokalizacji na skórze człowieka, mogą znajdować się przykładowo na błonach śluzowych.

Często też występują różne bolesności zmian oraz świąd. Należy jednak pamiętać, że nie wolno ani drapać ani trzeć mięczaka. Po zejściu guzka nie pozostają żadne blizny na skórze.

Leczenie mięczaka złośliwego

Mięczak zakaźny często ustępują samoczynnie. Niekiedy jednak ze względów powikłań choroby czy nawet pobudek estetycznych, stosuje się leczenie objawowe, które może polegać na leczeniu farmakologicznym lub inwazyjnym. Jest to między innymi podawanie maści lub mechaniczne wyciskanie guzków.

Zobacz również opis choroby: Mięczak zakaźny